Dat er een goede communicatie van de gemeente naar zijn burgers loopt, is mede te danken aan deze man, de communicatie verantwoordelijke van Boom.
Ik spreek met hem af aan de oevers van de Rupel in de gastvrije ‘Trattoria de Kaai’. Enkel heerlijke ‘tomates crévettes’ en flesje wijn later ben ik er mij van bewust wat een duizendpoot deze man wel is. Een aangename verrassing en een verrijking voor onze mooie gemeente, for sure!
Hierbij verslag van een lang en boeiend gesprek met Patrick Poppe, de communicatie ambtenaar van onze gemeente, met een kwinkslag kunnen we hem ‘the voice van Boom’ noemen.
•PATRICK, HOE BEN JE IN BOOM TERECHTGEKOMEN?
Op acht jaar in internaat (de ‘mannekes’) van Boom terecht gekomen, was in feite van Willebroek, maar ik heb Boom ‘leren kennen’ (alhoewel in een internaat je de buitenmuren zelden ziet). Later de klassieke weg, werken, getrouwd, niet veel band meer met Boom gehad, maar op een of andere manier bleef deze gemeente toch een ‘zachte minnares met warme handen’ en is de roep van de Rupel toch sterk aanwezig gebleven.
Na een carrière als sportjournalist, op het moment van collectief ontslag bij GVA was het voor mij tijd om iets anders te zoeken. Op dat moment zochten ze in heel België communicatie ambtenaren, een nieuwe functie die verplicht werd voor alle gemeentes. Ik heb me toen ingeschreven om te postuleren in Willebroek en Boom. In Boom ben ik het geworden.
Het was uiteraard nuttig dat ik eerst ‘aan de andere kant ‘heb gestaan. Mijn journalistiek verleden gaf me een streepje voor. En nu ben ik 21 jaar communicatie ambtenaar, de tijd vliegt snel!
•HOE WERD DAT GESTRUCTUREERD?
Er bestond al in feite een communicatie ambtenaar ‘avant la lettre’, de bibliothecaris nam dat op zich. Contacten met de pers enz.. Uiteraard kwam er een periode aan van betere informatie doorstroming en optimalisatie van structuur. Dus de nood aan een échte expert werd reëel.
•WAS DAT EEN MEERWAARDE TEGENOVER VROEGER?
Daarvoor was er in feite echt niet veel informatie of communicatie vanuit een gemeente naar zijn burgers. Buiten de officiële berichtgeving was er niet echt veel, “Ik hoop en verwacht dat Boom er binnen tien jaar helemaal anders zal gaan uitzien. Er is hier potentieel om ‘Knokke aan de Rupel’ te worden, met de ‘zicht op zee’ capaciteit, maar wel als ‘open huis’ voor de bewoners zonder elitair en uitsluitend te worden” “Boom is altijd een minnares met zachte handen geweest voor mij” men beschouwde dat niet als een toegevoegde waarde.
Dat is nu wel even anders. Wat in bedrijfsleven al veel langer bestond, gingen de gemeentebesturen nu ook toepassen.
Feitelijk was het wel grappig, de wet dicteerde dat er overal een ca moest zijn, maar er werd niet veel gespecificeerd, een full time, wat moet die exact doen, job description,enz... dat had als resultaat dat men in begin een beetje aan ‘free wheeling’ deed. Boom heeft van in het begin gezegd dat men dat anders ging doen.
De toenmalige burgemeester zag in dat dit zeer belangrijk ging worden voor een gemeente ‘in beweging’. Dit ging wezenlijk helpen om het imago van Boom te verbeteren. En het evolueert constant. Ik heb jaren alleen gezeten op kantoor, nu sinds kort een vaste medewerker. Zo leer je Boom wel écht kennen en wordt je nog meer verliefd op deze mooie gemeente.
•WAS DIT DAN EEN KEY POINT IN JE CARRIERE?
De twee burgemeesters die ik tot nu toe gekend heb, zijn er zich alle twee van bewust van de kracht van communicatie. Mijn beginjaren waren meteen een bijzonder boeiende periode. De deur werd dankzij de contacten tussen de burgemeester en Brussel plat gelopen door allerlei ministers die interesse toonden om in Boom projecten op te starten. Toegegeven, niet allemaal even interessant en niet allemaal doorgegaan, maar vb de aanleg van de nieuwe kade heeft Boom écht wel op de kaart gezet.
De dynamiek werd mee door goede communicatie als strategisch middel, opgestart in Boom. Boeiende tijden, samenwerking met reclamejongens, campagnes....voor Boom waren dat allemaal nieuwe wegen die poorten openzetten. De inzet van marketing en communicatie op niveau van een gemeente heeft Boom veranderd.
•HOE ZIE JIJ BOOM VERANDEREN EN EVOLUEREN?
Grote dossiers maken van Boom een ‘nieuwe gemeente’: er is nu een kantelpunt dat is duidelijk en merkbaar. De Kade was de start, er staat nu veel te gebeuren.
We weten dat de markt gaat aangepakt worden, er komen honderden bewoners bij... In het buitenland kennen ze Boom als naam via Tomorrowland. Dit is uiteraard een fantastisch zakenmodel, maar dat alléén zet Boom niet op de kaart. We mogen niet vergeten dat er nog ‘50 andere weken’ zijn, bij manier van spreken. Tomorrowland is uniek, is niet te evenaren en niet na te maken. Boom kan daar wel van profiteren, maar het zit niet echt in het dna van de gemeente: dit is een mooie, rustige gemeente, dàt is wat we moeten koesteren en uitbouwen.
Uiteraard helpt de naambekendheid iets, maar we moeten de eigenheid van de locatie zelf respecteren en verbeteren. Om met een boutade te spreken, wijlen minister Stevaert zei ooit: ‘de markt is uw living, waar ge mensen ontvangt, jullie hebben er een ‘ijzerwinkel’ van gemaakt’. Uiteraard een grapje, maar er is een grond van waarheid in: het parking gegeven van de markt moet eerst opgelost worden. Is een beetje de heilige koe, maar nu komt er schot in de zaak.
Parkeren, en levenskwaliteit rond de marktzone wordt vanaf dit jaar wezenlijk aangepakt tot een totaal nieuw concept. Ik hoop en verwacht dat Boom binnen tien jaar er helemaal anders zal gaan uitzien. Er is hier potentieel om Knokke aan de Rupel te worden, met de ‘zicht op zee’ capaciteit.
•WELKE ROL SPEELT HET RIJKE VERLEDEN VAN BOOM IN DIT VERHAAL?
Er is duidelijk meer en meer respect voor het industriële en culturele verleden van de gemeente, dat moet toegankelijk gemaakt worden: nu is er een grote subsidie vrijgemaakt voor het Emab verhaal. Als we die site kunnen conserveren mogen we toch al blij zijn, dit is een eerste stap en wat voor een. Er is altijd een spanningsveld tussen ‘het oude bewaren’ en ‘het nieuwe integreren’ zonder dat we ’Bokrijk van de Rupel‘ mogen worden.
Sommige dachten vroeger wel dat alles moest blijven zoals het was, en dan krijgen we inderdaad het statische ‘Bokrijk gevoel’, maar dan is alle dynamiek weg en wordt het een steriele nietszeggende situatie, die Boom niet nodig heeft. Dus ik vind dat de gemeente de juiste keuzes maakt en de juiste stappen zet. Beter enkele zaken eruit pikken en goed uitwerken dan overal kleine brandjes te blussen die toch niet het juiste effect verkrijgen.
•HOE DIT AAN TE PAKKEN?
In feite zou er eens een mooi boekwerk moeten gemaakt worden over de historiek van Boom: velen die de tijd hebben meegemaakt zijn er al niet meer en anderen zitten nu in het rusthuis. Die generatie is er dus binnen enkele jaren niet meer. Het is nu hét moment om dit nog te koesteren en echte getuigenissen neer te schrijven.
Er is al eens een project geweest hier rond, maar hoe dit evolueert weet ik niet. Vroeg of laat komt dit wel boven. Vele mensen weten bijvoorbeeld niet meer dat hier naast de steenbakkerijen, ook een diamant nijverheid was, pantoffelindustrie, scheepsbouw, scheepsherstellers...het verleden kan hip zijn. Wij mogen fier zijn hierop, vele andere gemeentes kunnen ons dat nageven en hebben bijlange zo een rijke industrieel verleden niet. We moeten daar iets mee doen, voor dat alles in het moeras van de vergetelheid wegzinkt. En dan praat ik niet over het sombere sociale aspect zoals de Piet Van Akens van deze wereld schreven, maar over de leuke rijke menselijke verhalen.
•WAT VIND JIJ VAN DE SAMENLEVING IN BOOM?
Boom is een mozaïek, die niet anders dan andere steden en gemeentes. Moeten we die multiculturele wereld tegenhouden, dat gaat niet volgens mij. Het enige jammere is dat we niet écht ‘samen’-leven. Bij alle initiatieven die we doen, zie je echt weinig allochtonen, dat vinden wij echt jammer. Aan wat ligt dat? We weten het niet. Natuurlijk, als je in New York rondloopt en de Belgen die er wonen opzoekt, zal je zien dat die elkaar ook opzoeken, je hebt altijd clustering, dit is natuurlijk.
Ik heb al eens gevraagd aan collega’s van allochtone afkomst of we bijvoorbeeld eens met Theater aan ‘t Water eens een groep van Tanger moeten laten komen bij wijze van spreken, er is daar nu toevallig een geweldig goede en gekende acrobatie groep die hier goed zou passen in de programmatie. Zou dat de allochtone Bomenaars meer aantrekken, er is geen sluitend antwoord op.
Nochtans zien we heel fijne initiatieven en pogingen vanuit de allochtone groepen in Boom die veel succes hebben, de Iftar was vb direct uitverkocht, dus dat is veelbelovend. Gemeenschappen die op zich blijven is een ‘probleem’ dat zich in heel Vlaanderen manifesteert. Nochtans is het mijn overtuiging dat de mix van culturen een échte verrijking is, dat mis ik wel een beetje, die klik van de ’fusion van gemeenschappen’. We leven natuurlijk in een kleine gemeenschap waar alleman op elkaar zit bij wijze van spreken. In een grote stad is er genoeg ruimte om ‘naast elkaar-met elkaar’ te leven.
Wat me hoopvol stemt is dat voor jonge gasten de wereld toch hun dorp geworden is, op sociale media, maar op alle gebied. Zij zijn de toekomst en als ik zie dat sommigen onder hen toch open staan voor alleman, maak ik me niet te veel zorgen.
•VAN THEATER GESPROKEN, VERTEL EENS WAT OVER JULLIE ‘KAAIMANNEN’?
Dat is een ongelofelijk verhaal dat gestart is in 2004. Eigenlijk is dat begonnen met een ‘talentenshow voor de ambtenaren’, eerlijk waar, we wisten niet wat we zagen! ‘Talent van eigen Boom’ was een allegaartje van onverwacht en verrassend creatief talent van onze eigen ambtenaren die, laat ons eerlijk zijn , niet steeds het imago te hebben van creatieve geesten. We kregen ineens 40 ambtenaren die hun creatieve kant lieten zien en we bewezen met dat project het tegendeel. Drie weken was er dan in de Lombard zaal van de gemeente een grote tentoonstelling.
Mensen van de groendienst die schilderden en hun werk lieten zien, iemand van het secretariaat deed ‘Anton Piek’, iemand anders was een begenadigd restaurateur van schilderijen,… er zat wel wat talent daar en vooral veel verrassende zaken. Op de finissage werd er muziek gemaakt, gedanst, gezongen, toneelstukjes opgevoerd… daar lag de kiem van onze samenwerking: ‘we moeten hier iets mee doen’ zeiden we...en de rest is geschiedenis.
Ondertussen was het grote project ‘kaai’ af, een fantastisch project, met pleintjes, en grote trappen naar de Rupel. ‘We gaan de ‘stenen doen leven’ zeiden we toen, dus de naam lag voor de hand: ‘de Kaaimannen die de mooie kade zullen doen leven’. Het eerste initiatief TatW hadden we een budget van 600,-euro (!), 250 bezoekers en we deden een beetje alles zelf. Ik deed zelf toen nog een monoloog van Stafke .., een verhaal over de steenbakkers en de uitvoer naar heel de wereld van de Boomse Baksteen dat veel succes had en nadien nog veel werd gevraagd. Toneelstukje van mensen uit Noeveren, iemand deed wat vuur-acrobatie, uiteindelijk hadden we slechts één professionele groep, een tango muziek- en dansgroep. Gelukkig vroegen die maar 600,-euro en was ons budget dus gewoon op met deze act. Toestanden waar we nu goed mee kunnen glimlachen.
We hebben ooit eens controle gehad van de btw. Die man sloot na een halfuurtje de boeken en concludeerde gewoon ‘dat we gek moesten zijn’ om dit allemaal te doen en er nog zelf geld aan toestaken ook. In die tijd legden we inderdaad persoonlijk altijd vanuit eigen fondsen de verliezen bij, dat was zo en dankzij die inzet kon het Theater blijven en groeien in zijn natuurlijk proces. We moesten beamen dat we een beetje ‘zot’ waren, maar dan vooral ‘zot van Boom’! Wij doen al die zaken, alleen voor Boom en zijn bewoners, uit genegenheid voor Boom als gemeente en we blijven in Boom zelfs al zouden we waarschijnlijk in grotere gemeente meer subsidies kunnen krijgen, maar we blijven koppig hier, uit liefde voor Boom. Nu ondertussen is het initiatief Kaaimannen zo gegroeid dat de ’sky is the limit’ geen onmogelijke opdracht meer is.
Je kan het zo gek niet bedenken of we nemen het in beraad. Een jazz festival, een alternatief cultuurcentrum in een mooi leegstaand gebouw……alles is mogelijk. De Kaaimannen is een echte creatieve denkmachine geworden die wezenlijk meehelpt om het imago van Boom kracht te geven. Zo hebben we de Resto à L’eau en de Nacht van de Cafés opgezet. Allemaal zaken die gedreven worden door een intense liefde voor onze gemeente. Financieel gewin is hier totaal geen optie voor ons, maar wel de collega’s handelaars en horeca mee in de kijker te zetten. Zo willen we ons steentje bijdragen voor een betere samenleving. Trouwens tussen haakjes en in primeur, op 5 oktober volgt de 2e Nacht van de Café’s’. Allen daarheen zou ik zeggen.
•KAN DIT FESTIVAL RENDABEL BLIJVEN?
We hebben natuurlijk altijd een kritische massa nodig om ‘rendabel’ te zijn, dit wil zeggen, om gewoon alle kosten te kunnen betalen. Dat is de prijs van ons succes. Ik herinner me de zomer van 2016 met dramatisch slecht weer. Volledig uitgeregend en dan ook een verlies jaar. Geen probleem, we hebben een heel jaar lang allerlei klussen gaan doen op de Schorre enz…op het einde van het jaar was de put terug gevuld. We hebben toen besloten inkom te vragen om die hiaten op te vangen. Die 4,- inkom fee heeft in het begin veel stof doen opwaaien omdat de mensen verkeerdelijk dachten dat dit gewoon een gemeentelijke service was die dan maar gratis moest zijn, wat uiteraard volledig verkeerd is. TatW is een volledig privé initiatief dat volledig vrijblijvend wordt georganiseerd door alle Kaaimannen.
Dit is natuurlijk een beetje de prijs die je betaalt als je kwaliteit wil brengen. Dat is wat we willen bieden, top acts die de mensen betoveren. Met een kleinschalig programma krijg je nooit dat effect. Dat is de keuze die we bepalen, de lat zo hoog mogelijk leggen. De basiskosten blijven steeds hetzelfde, of je nu een groot of klein festival organiseert, daarom kozen we ook voor de grotere schaal.
Wat ik erg fijn vind, is dat ons initiatief de vonk is geweest voor andere creatieve uitingen, de Yellow Brick project van Kanter Dhaenens en nog vele anderen vb. Ook het Jozef Wauters plein, is zo een geweldig project: de bewoners hebben in eigen initiatief heel dat plein aangekleed tot een gezellig leef-biotoop. Dat is wat ons aantrekt, het hoeft allemaal niet groots en duur te zijn. Kleine speldenprikjes stimuleren de samenleving en maken zo van Boom een wondermooi en harmonische leefsite.
•WAT ZOU MOETEN/KUNNEN VERANDEREN?
Zoals gezegd, was de kade een ongelofelijke mijlpaal in de geschiedenis van Boom, nu is het tijd voor een volgende mijlpaal. Ik snap dat er van alles moet gebeuren en in feite bijna elke straat zou kunnen vernieuwd worden, maar waar er echt behoefte aan is, is de creatie van een nieuw spectaculair project, een ‘landmark’. We denken dan aan de overkapping van de kaai, wat natuurlijk wel een zeer groot project is, maar vb de markt is een enorme opportuniteit om Boom. Het moeilijke zal zijn een evenwicht te vinden tussen de grootsheid van de ontwikkeling en de leefbaarheid van alles. Het heeft geen zin hier ‘het Knokke Zoute aan de Rupel’ te maken , waar dan de bewoners zich niet mee thuis voelen. Dat is de moeilijke oefening die het bestuur moet maken.
Gewone mensen moeten Boom ook als ‘hun thuis’ zien. Het is het evenwicht tussen hip en modern maar ook gezellig en uitnodigend. Voor iedereen. Daarom vind ik in belangrijkheid vb de ontwikkeling van een écht centrum als kloppend hart van de gemeente prioritair tegenover grootse projecten zoals vb de overkapping van de kaai. Dit zou uiteraard ongelofelijk spectaculair kunnen zijn, maar ik vind een grote markt die gezellig is toch belangrijker. We hebben dikwijls als eens gefreewheeld hierover, waarom niet vb de Rupel doortrekken naar het centrum? Een inham maken, waar we een getijde dokje hebben dat doorloopt naar de markt, en waar we een biotoop ontwikkelen ‘rond het water’. Dan is er ineens een zinvolle invulling van de Rupel, gekoppeld aan Boom, in de vorm van een dok, met haventje, en alle vertier en mooiheid die ermee gepaard gaat.
Een unieke en fantastische opportuniteit die ons onderscheidt van alle andere gemeentes in de buurt. We zouden hier dan het ‘Antwerpse Eilandje’ in Boom kunnen hebben. Zo waanzinnig is dit idee niet hoor, in mijn ogen zou dit nog spectaculairder zijn dan een overkapping. Is technisch mogelijk, zulke denkoefeningen zouden we in de gemeente nog meer moeten voeren.
•JE WERKT DAGELIJKS MET POLITIEKERS, WAT IS JE VISIE HIEROVER?
Oh ja, ik moet zeggen dat ik heel veel bewondering voor de politiekers die het maar allemaal moeten doen en beslissen. Het is in feite soms een ‘hondenstiel’ die ten koste van de levenskwaliteit en gezondheid gaat. Er moeten soms onaangename beslissingen genomen worden en mensen hebben de neiging alleen de negatieve zaken te zien, terwijl men zich uit de naad werkt om alles in goede banen te leiden. Chapeau zeg ik dan. Daarentegen geloof ik wel in lokale projecten, mensen die zelf iets willen doen voor het welzijn van hun eigen woonbiotoop. En zo zijn er meer dan we denken.
Mensen die spontaan acties opzetten, jullie Pro•Boom is er trouwens een goed voorbeeld van. Genereus, zonder eigenbelang in feite, gewoon uit liefde voor de gemeente iets wezenlijks doen dat merkbaar is. Als we die mensen die allemaal iets willen doen, zouden kunnen samenbrengen, krijg je een ongelofelijke dynamiek en katalysator voor andere acties. Vandaar onze sympathie voor mensen zoals jullie die inderdaad die krachten trachten te bundelen. Overal rond ons in de omringende landen zien we trouwens dergelijke succesvolle ‘burgerbewegingen’.
•HEB JE EEN VRIJBLIJVEND ADVIES VOOR HEN?
We kunnen niet blijven zeggen dat we ’Boom gaan veranderen’ en dan niets doen, tenminste voor de ’buitenwereld’. Ik weet door dagelijkse contacten hoe er echt wel hard gewerkt wordt achter de schermen, maar je moet op een bepaald moment ook laten zien dat er iets beweegt. Naar mijn gevoel is er NU zo een kantelmoment, nu is het een moment om een ‘landmark’ te creëren die opvalt, en Boom op de kaart zet. De markt is wat mij betreft daar een symbooldossier dat Boom een welkomspoort zal geven. De boodschap is dan: hier is het centrum van de gemeente, hier is van alles te doen, hier begint alles.
Je moet ‘walk your talk’: als er nu een prospect in de winkelstraten rondloopt, schrikt die een beetje terug en zal wel binnen een paar jaar terugkomen als alles wat verder gevorderd zal zijn. Zorg dat het er allemaal komt en ligt. De daad bij het woord voegen, dat is wat de bevolking vraagt. Er is nog steeds teveel leegstand, daarom chapeau voor diegene die hier dapper volhouden en vernieuwen, dat is echt wat we nodig hebben. Als de gemeente nu nog in gang schiet met zijn centrumbeleving, dan zitten we wel goed denk ik. Er is nu plaats voor gespecialiseerde horeca met lokale artisanale producten, … het koppelen van lokale retail, cultuur en horeca.
•WAT ZIJN JE HOBBIES?
Tango is zowat een leidraad in mijn leven. In het begin liep ik zo een beetje mee in dat gebeuren maar via een vroegere relatie leerde ik die boeiende wereld kennen. Stages bij Argentijns grootmeesters, internationale festivals en zo…ik was verkocht. Tango doe ik nog altijd maar mijn echte liefde sinds acht jaar is de bandoneon, een soort Argentijns accordeon. Bloedmooi instrument en verrassend moeilijk om te leren. Ik heb vroeger piano gespeeld, dus dat hielp wel iets, maar toch blijft het hels moeilijk om te bemeesteren. Het speciale aan bandoneon, is dat dit Argentijns erfgoed is geworden, en dus niet meer mag uitgevoerd worden.
Diegene die nog ergens ronddwalen zijn stilaan goud waard. Dit zijn écht unieke stukken geworden. Ik heb mijn instrument speciaal met het vliegtuig in Duitsland moeten gaan halen. Het verschil met accordeon is diatonisch, dit betekent eigenlijk dat als je de bandoneon opent je op een AZERTY-klavier speelt, en als je hem weer sluit op een QWERTY … dezelfde toetsen, andere tonen. Er zit weinig logica in de klavieren, wat het uiteraard moeilijk maakt. Zelfs bekende Belgische accordeonisten hebben het moeilijk om met een bandoneon te spelen en laten dan soms hun klavier ‘aanpassen’ om het gemakkelijker te maken.
De meest bekende bandoneonist is uiteraard Astor Piazzolla. Ik houd wel van de weemoed en de tristesse die van de bandoneon uitgaat. Het leven draait om passie en pathos… Voor mij is dit een investering voor het leven, hier ben ik nog jaren mee zoet, als ik het ooit goed zal kunnen, nog de vraag. Gelukkig neem ik lessen bij een heel enthousiaste leraar in Brussel, de enige in België die daar les in geeft, kan je nagaan. Langs de andere zijde is er de literatuur. Dat verleer je niet en het blijft een oude liefde. Journalistiek ben ik nog wat bezig voor de GVA, waar ik regelmatig regionaal nieuws schrijf in opdracht of eigen initiatief.
Maar daarnaast ben nog met 2 schrijfprojecten bezig. Ik ben al jaren aan een roman bezig, dat is een beetje een levenswerk denk ik, durf ook niet claimen wanneer hij af zal zijn, maar daarnaast is er wel een project waar ik een beetje fier op ben, dat al verder gevorderd is en dat toch uniek is. Het gaat over de vertaling van een boek van Cook die mee was met de befaamde Belgica expeditie. Die heeft een fantastisch reisverhaal geschreven over de befaamde reis van De Gerlache en dat leest als een ongelofelijk goed geschreven boeiende roman.
Merkwaardig genoeg is dit werk nooit vertaald, dus heb ik me daar aangezet. Het is een klepper van 600 blz en ik ben halverwege. Het vordert maw goed. Een fantastisch project waar ik me kan wentelen in de avontuurlijke wereld van deze wereldreizigers. Ik heb dat boek in Amerika gekocht voor 400 dollar, het originele boek van 1890, een ongelofelijke vondst. Heel goed geschreven, als ik vergelijk met de naslagwerken over De Gerlache, slaat dit toch alles. Dit is echt als een roman opgevat, met spannende toetsen en rijkelijk beschreven. Hoe hij vb zijn tussenstop in Buenos Aires beschrijft is echt een staaltje van goede litteratuur. De ‘brede boulevards‘ van de stad dienen om alle mooie vrouwen die hier rondlopen genoeg plaats te geven om te flaneren…’ kan toch alleen maar een zalige glimlach toveren! Meeslepend en kleurrijk zoals je in andere reisverslagen nooit leest. Ik ben verliefd geworden op dit boek en me er ingegooid temeer omdat dit verhaal verbonden is met Boom, en zeker nu met de heropbouw van de Belgica is dit een zinvolle bezigheid vind ik. Ik vind trouwens dat we dit boek zouden kunnen verbinden met dat mooie project. Nooit heruitgegeven en nooit vertaald, het is echt wel een straf verhaal.
BEDANKT VOOR DIT GESPREK, PATRICK.
